რაღაც, ჰავაის ერთ-ერთ პლაჟზე, ქალაქ სოჭის მკვიდრი, მოსკოველი, როსტოველი და ციმბირული იყო იქვე. მზეზე თვალი ჩავჭყიტეთ, უალკოჰოლო და არც თუ ისე სასმელს ვსვამდით, სალაპარაკო ვეძებდით. პირველი მარცხი მოსკოვი იყო.
- ეჰ, გაგიმართლებთ, ბიჭებო. როგორც ჩანს, ყველა ცხოვრობს რუსეთში, მაგრამ აქ მოსკოვში უკეთესია ვიდრე აქ.
- რატომ არის ეს? - მაშინვე წამოხტნენ სამხრეთელები.
- ჩვენი ცხოვრების დონე ყველაზე მაღალია. გაზეთებს არ კითხულობ? - უპასუხა მოსკოველმა ქედმაღლურად.
- გაზეთები გაზეთებია, არასოდეს იცი რას წერენ. მაგრამ სადაც კარგია რუსეთში ცხოვრება, აქ არის, შავ ზღვაზე. ტალღები თბილია, ნაზი, თავად ნაყოფი იზრდება მიწიდან. ზამთარი არასდროს მოდის. შეიძლება თბილ ქვეყნებში არ წახვიდე, ასეა ეგზოტიკისთვის, - არ დაეთანხმა სოჭელი.
- ზაფხულში +40, ზამთარში წვიმს: საწყენია, - ჩაილაპარაკა ციმბირელმა. - აქ გვაქვს, თუ ზამთარი - ასე ზამთარი: თოვლი, ყინვა, მზე. ტაიგაში: გირჩები, სოკო, ცხოველები. ჭაობებში - კენკრა განსხვავებულია. ეჭვიც არ მეპარება: სადაც კარგია რუსეთში ცხოვრება, აქ არის, ციმბირში. აქ თქვენ გაქვთ ჰაერიც და ეკოლოგიაც, -ციმბირის გავრცელების მშვიდი მკვიდრი გააზრებულად და ცოტა ზარმაციც კი საუბრობდა.
- სად არის კარგი ცხოვრება რუსეთში? - ცხელი როსტოვი ლოგინიდანაც კი წამოდგა და ხმამაღლა, ემოციურად ჩაილაპარაკა. - ასეა, სოჭში - ზღვა. ბინძური, ხალხით სავსე. შეხედე ამ სანაპიროს და დაიმახსოვრე შენი. საერთოდ არ მოიხსნება? და სასტუმროები? სასტუმროში ღამისთევა ეგვიპტეში ერთი კვირა ღირს. მაგრამ სამსახური … - ზიზღით დაიღრიალა როსტოველმა. - და კლიმატი არ არის უკეთესი. კარგი, ზაფხული და ზამთარი? რამდენჯერ გაგიტყდა მავთული? წვიმა, ნალექი. ციმბირში ზაფხული საერთოდ არ არის, მაგრამ ჭორფლები ბევრია. მოსკოვზე საერთოდ არ ვლაპარაკობ: სნობები და „გლამურები“ჩვეულებრივ ადამიანებს ადამიანებად არ თვლიან. ერთი პომიდორი დამლაგებლის ხელფასის ნახევარი ღირს. და როგორი პომიდორი გაქვთ? ჩინური? ქიმიკატებით? და შტეფსელები? და შეიძლება? თუ არა საქმე ჩვენთან, როსტოვში! ზაფხულში - სიცხე, ზამთარში - თოვლი, ყინვა. გაზაფხულზე, აყვავებული ბაღებიდან, თუნდაც ქალაქის ცენტრში, სუნი ღირს. შემოდგომაზე კი სოკო და ხილი… სამოთხე და მეტი არაფერი. არა, თუ რუსეთში სადმე ცხოვრება კარგია, აქ არის, როსტოვში. ისე, შესაძლოა კრასნოდარის მხარეშიც კი. მაგრამ იქ ზამთარი არ არის, - როსტოველმა მზერა სოჭისკენ გააპარა, რომელსაც წინა დღით თანამემამულე მიაჩნდა..
- რა მნიშვნელობა აქვს სად ცხოვრობ? რუსეთში - კარგად. - ციმბირის მშვიდმა ტონმა რამდენადმე გააგრილა წინა გამომსვლელის სამხრეთის მხურვალე. - ციმბირში თავს კარგად ვგრძნობ. ჩვენს ტაიგას არც ერთ კაპიტალში არ გავცვლი. ის, - ციმბირელმა ხელი ასწია მოსკოვისკენ, - ვერ იცხოვრებს თავისი ხელკეტების გარეშე, საცობების გარეშე. თითოეულს თავისას, - მობრუნდა ციმბირელი, თითქოს ცხადყორომ მისი აზრი საბოლოოა და არ აპირებს რაიმე წინააღმდეგობის მოსმენას. ორიოდე წუთი სიჩუმე ჩამოვარდა. ტურისტებმა ირგვლივ მიმოიხედეს. ეგზოტიკური სუვენირების დილერები ტრიალებდნენ მათ ირგვლივ, ცისფერი ტალღები აფრქვევდნენ, ახლა უფრო ხმამაღალი, ახლა უფრო ჩუმად ისმოდა სხვისი, მრავალენოვანი, მაგრამ უცნობი მეტყველება.
- დიახ, ჯობია რუსეთში იცხოვრო, - ამოიოხრა სოჭელმა. -დავიღალე აქ. ეგზოტიკური, … მისი, - დაამატა ძლიერი, საერთოდ არ დაბეჭდილი სიტყვა. -სახლში მინდა, დავიღალე, - თითქოს ვიღაცაზე განაწყენებულმა უცებ წამოდგა, პირსახოცი აიღო და სანაპიროდან გავიდა. დანარჩენები ჩუმად უყურებდნენ მის წასვლას. მათ ყველას უყვარდა რუსეთი და, ზოგადად, საკამათო არაფერი იყო. დიახ, და დაიღალა ყველა ეგზოტიკური კურორტით. სახლში მინდოდა წასვლა, ჩემს საყვარელ ჩუსტებთან და ტელევიზორთან. ასე რომ, კამათი თავისთავად ჩაიშალა.
