ეს შედარებით ძველი სამსაფეხურიანი ხიდი, რომელიც გადის მდინარე მოსკვაზე, არის მესამე სატრანსპორტო რგოლის მარშრუტის ნაწილი ლიხაჩოვის ქარხანასა და დედაქალაქის დანილოვსკის რაიონს შორის. თავდაპირველად იყო ხისგან აშენებული სტაროდანილოვსკის ხიდი.
1959-1961 წლებში აშენდა მთავარი ხიდი Giprotransmost-ის ინჟინერ S. Ya Terekhin-ის პროექტის მიხედვით. და არქიტექტორები იაკოვლევი K. N. და Yakovlev Yu. N.
ხის ხიდი
ამჟამინდელი ავტოზავოდსკის ხიდის ნაცვლად მდინარეზე გადიოდა ხის ხიდი სახელად სტაროდანილოვსკი. იგი აშენდა კალმიკოვის ნ.იას პროექტის მიხედვით 1915-1916 წლებში, რათა მოემსახურა მოსკოვის სამხრეთ გარეუბნებს, რომლებიც იმ დღეებში სწრაფად ვითარდებოდა. იგი მდებარეობდა თანამედროვე ნოვოდანილოვსკის გადასასვლელის მარშრუტის გასწვრივ, თანამედროვე ხიდთან ცოტა უფრო შორს - 300 მეტრის ქვემოთ. ამ გადასასვლელს ჰქონდა 3 ღობე (70 მეტრი) ცენტრალური ამწევი განყოფილებით 20 მეტრი სიგრძით, რომელიც ორი მეტრის სიმაღლეზე მაღლა ასწია გემების გავლის საშუალებას. ამავდროულად, მდინარის გემებმა ანძები დაკეცეს, რომ მის ქვეშ გასულიყვნენ, მაგრამ ასე იყოარ არის საკმარისი.
1930-იან წლებში მთელი მდინარის ეკონომიკის რეკონსტრუქციის დროს, სტაროდანილოვსკის ხის ხიდი მაინც შენარჩუნდა. საბჭოთა პერიოდში მასზე დაიგო ტრამვაის 2 ლიანდაგი და აღჭურვა საავტომობილო ტრანსპორტის 2 ზოლი.
ავტოზავოდსკის ხიდის მშენებლობა
მოსკოვში 1953 წელს მიიღეს გადაწყვეტილება ძველი ხიდის შეცვლაზე. მანამდე მცდელობა იყო ანტისეპტიკურად (შენარჩუნებულიყო) ხიდის ფერმების ზედა ნაწილები, რომლებმაც იმ დროისთვის ლპობა დაიწყო. უნდა აღინიშნოს, რომ 1953 წლიდან ყველა ხის კონსტრუქცია დამუშავებულია ანტისეპტიკებით, რათა თავიდან აიცილოს გაფუჭება. თუმცა, ასეთმა პროცედურამ ვერ გააუმჯობესა გამტარუნარიანობა და ამიტომ 1959 წელს დაიწყო ახალი ავტოზავოდსკის ხიდის მშენებლობა. ძველი, სტაროდანილოვსკი, ახლის გახსნამდე მსახურობდა 1961 წლამდე. ამჟამინდელი ხიდიდან არც თუ ისე შორს ჩანს ძველი ხის კონსტრუქციის შემონახული სვეტები.
1986 წლამდე ახალი ხიდის გასწვრივ ტრამვაი მოძრაობდა ტულსკაიასა და ავტოზავოდსკაიას მეტროსადგურებიდან პროლეტარსკაიას სადგურამდე. 1986 წლიდან სარემონტო სამუშაოებთან დაკავშირებით, ტრამვაის მოძრაობა გაუქმდა და კვლავ აღდგა 1988 წელს. ამ დროს ტოტი ჩიხად იქცა - ხიდის უკან მბრუნავი რგოლი იყო. 1992 წელს ტრამვაის ხაზები მთლიანად მოიხსნა.
თანამედროვე ხიდის დიზაინის მახასიათებლები და მახასიათებლები
ხიდს აქვს სამი ღერი (148 მ - ცენტრალური და 36, 4მ - მხარე). მთლიანი სიგრძე, სანაპირო სტრუქტურებთან ერთად, დაახლოებით 900 მეტრია, მაქსიმალური სიგანე 43,4 მეტრი. არხის სიმაღლის შუა ნაწილში ხიდი აღჭურვილია საკინძით. სტრუქტურის საფუძველი განივი მონაკვეთში არის 4 ყუთის სხივი. ამ უკანასკნელის სიგანე 5,5 მეტრია, სიმაღლე საყრდენებიდან 7,5 მეტრამდე და ჭიპის საკეტში 2,65 მეტრამდე.
თვითონ სხივები არის ასაწყობი, შედგება ყუთის ფორმის ელემენტებისაგან, რომელთა წონა დაახლოებით 160 ტონაა. გამკაცრებას უზრუნველყოფს 576 ფოლადის კაბელი 45მმ დიამეტრით. ისევე, როგორც ბეგოვოის ესტაკადაზე და ლუჟნიკის მეტრო მატარებლების ხიდზე, ავტოზავოდსკის ხიდის გვერდითი ზოლების დასაფარად გამოყენებული იქნა სხივების არც თუ ისე წარმატებული დიზაინი.
მყისიერად ექსპლუატაციის დროს გამოვლინდა საპროექტო სქემისა და აწყობის მეთოდის ნაკლოვანება, რის გამოც ხდება ღობეების სტრუქტურის თანდათანობითი დეფორმაცია სარდაფის საკეტის ჩაძირვით. ჩაშვება 1990 წლისთვის იყო 1,3 მ სავარაუდო სიმაღლიდან. ამ პრობლემის მთავარი მიზეზი იყო შეკრების გამარტივებული მეთოდი.
ბოლო რემონტი
1992 წელს ხიდი სარემონტოდ უნდა დაკეტილიყო. სარეკონსტრუქციო სამუშაოები გაგრძელდა 1996 წლამდე, მაგრამ ჩამოკიდებული სისტემის მთავარი ნაკლი ვერ აღმოიფხვრა. მეორედ ხიდი დაიხურა 2000-2001 წლებში, რის შემდეგაც იგი შეიტანეს მესამე სატრანსპორტო რგოლში. რემონტის დროს შეიცვალა იგივე ლუჟნიკოვის ტიპის გვერდითი ღეროები და გასასვლელებთან დამონტაჟდა გვერდითი გადასასვლელები.
2016 წლის შემოდგომაზე ავტოზავოდსკის ხიდზე მოძრაობა შეიზღუდა რეგულარული გამო.სარემონტო სამუშაოები, რამაც საკმაოდ სერიოზული საცობები შექმნა მესამე სატრანსპორტო რგოლზე. რემონტი დასრულდა 2017 წლის ზაფხულში.
