სოლომონის ტაძარი იყო ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავი არქიტექტურული ნაგებობა იერუსალიმში. რამდენჯერმე დაანგრიეს და აღადგინეს, მაგრამ 70 წ. მიწასთან გაასწორეს რომის ჯარებმა.
სოლომონის ტაძარი იერუსალიმში აშენდა 9 ფუტის ბაქანზე. მის შესასვლელთან მიდიოდა 10 საფეხურიანი კიბე, მის ორივე მხარეს იყო სვეტები, რომელთა სახელები ჩვენამდე მოვიდა ბოაზი და იაჩინი. ამ სახელების მნიშვნელობა, სამწუხაროდ, ჯერ არ არის გასაგები.
მეფე სოლომონის ტაძარი შიგნით სამ ნაწილად იყო დაყოფილი. ერთ-ერთი მათგანი იყო საკურთხეველი, რომელშიც ჭერის ქვეშ რამდენიმე ფანჯარა იყო. იატაკი კვიპაროსის დაფებით იყო გაკეთებული, კედლები კი კედრით იყო შემოსილი. ამ ნაწილს ბრტყელი სახურავი ჰქონდა, რომელსაც დიდი მორები ეყრდნობოდა. კარებსა და კედლებს ამშვენებდა ყვავილები, პალმები, ჯაჭვები და ქერუბიმები.
სოლომონის ტაძარს კიდევ ერთი ოთახი ჰქონდა, სადაც საეკლესიო ჭურჭელი იყო განთავსებული. იყო კედრისგან მოჩუქურთმებული პატარა საკურთხეველი, ოქროს მოპირკეთებით, ასევე სხვადასხვა სანათები და პურის მაგიდა. საკურთხევლის მდებარეობა იგივეა, რაც ქანაანელთა ტაძრებში - პირდაპირ გვერდით ოთახისკენ მიმავალი კიბეების წინ.
მესამე ოთახი ერქვა„წმიდათა წმიდათა“და ეს იყო ღვთის სამყოფელი. ფანჯრები არ ჰქონდა, მაგრამ ოქროთი მორთული ორი 15 ფუტი ქერუბიმი იყო. მათი გარე ფრთები კედლებამდე აღწევდა, ხოლო შიდა ფრთები ერთმანეთს დარბაზის ცენტრში ეხებოდა. ითვლება, რომ სწორედ აქ მდებარეობდა „აღთქმის კიდობანი“.
სოლომონის ტაძარს ასევე ჰქონდა ეზო, რომელიც მდებარეობდა მის წინ. იქ იყო შესაწირავი საკურთხეველი, რომელიც ბაბილონის ცნობილ კოშკს (ზიგურატი) და სპილენძის ზღვას ჰგავდა..
ამ ტაძრის აშენებას 7 წელი დასჭირდა, ძვ.წ. მე-10 საუკუნეში. კარვის დღესასწაულზე აკურთხეს და მასში შეიტანეს „აღთქმის კიდობანი“. ამის შემდეგ მეფე სოლომონი შევიდა და ლოცვა წარმოთქვა, რის შემდეგაც ცეცხლი ჩამოვიდა ზეციდან და დაწვა სამსხვერპლოზე უფლისთვის შეწირული მსხვერპლი.
ყველაზე გრანდიოზული და საზეიმო ღვთისმსახურება ყოველთვის აქ ტარდებოდა. ხანდახან ტაძრის მსახურები მსახურებას ვერც კი აგრძელებდნენ, რადგან ელეგანტური სამოსით გამოწყობილი ხალხის დიდი ბრბო, მღეროდა და ჟღერდა, უფლის დიდების ღრუბელი ივსებოდა.
სამწუხაროდ, ამ ტაძარს დიდი ხნის მანძილზე არსებობა არ იყო განწირული. სამსა და ნახევარი საუკუნის შემდეგ იერუსალიმი ბაბილონის მეფემ ნაბუქოდონოსორმა აიღო და ტაძარი მთლიანად დაანგრია. ებრაელი ხალხი შეიპყრეს და მას შემდეგ კიდობანი არ იყო ცნობილი.
იერუსალიმის დაბრუნების შემდეგ ტაძარი აღადგინეს, მაგრამ ისეთი ლამაზი აღარ იყო, რასაც ხალხი ძალიან ნანობდა. მეფე ჰეროდეს მეფობის დროს ტაძარი იყოგაფართოვდა და უხვად მორთული, მან დაიწყო მანათობელი მთის მწვერვალის სახე. მაგრამ, სამწუხაროდ, რომის იმპერიის ჯარებმა გაანადგურეს ის, ამჯერად სამუდამოდ.
დღეს მისგან შემორჩენილია დასავლეთის კედლის მხოლოდ მცირე მონაკვეთი, მორიას მთა არც თუ ისე შორს, რომლის თავზე მდებარეობდა. ამ ადგილს გოდების კედელი ჰქვია და ებრაელებს შორის უდიდესი სალოცავია.
სოლომონის ტაძარი უდავოდ იყო ერთ-ერთი ულამაზესი ნაგებობა იერუსალიმში და სწორედ მისი დამსახურებაა, რომ დღეს ეს ქალაქი არის უდიდესი რელიგიური ცენტრი, რომელიც იზიდავს მომლოცველებს მთელი მსოფლიოდან.
