მინსკის თანამედროვე რაიონმა ლოშიცამ მიიღო სახელი ძველი სასახლისა და პარკის კომპლექსიდან. ისტორიკოსები ვარაუდობენ, რომ მე-10-13 საუკუნეებში ამ ტერიტორიაზე დიდი დასახლება იყო, რომელიც თანდათან რამდენიმე ავტონომიურ მიწათმოქმედებად გაიყო. თანამედროვე ლოშიცა - მამული, რომელშიც მუზეუმი იხსნება და მიმდებარე პარკი - თავის ისტორიას მე-18 საუკუნით თარიღდება.
ლუბანსკის ქონების კომპლექსის აყვავება
ულამაზეს ადგილას მდებარე მამული ყოველთვის იზიდავდა შეძლებულ ადამიანებს. პირველი ნახსენები სასახლისა და პარკის კომპლექსის შესახებ, რომელიც დღემდეა შემორჩენილი, 1557 წლით თარიღდება. მამულისა და მიმდებარე პარკის ისტორიის ყველაზე ნათელი გვერდები დაკავშირებულია პრუშინსკებთან, რომლებიც მე-18 საუკუნეში რეზიდენციის მფლობელები გახდნენ. ამ დროს აღადგინეს მთავარი სახლი, გაჩნდა მრავალი მინაშენი, მოეწყო პარკი. პრუშინსკის დროსაც ბევრი ცნობილი და გავლენიანი ადამიანი მოვიდა ლოშიცაში, მამული ძალიან მდიდრად ითვლებოდა.
და მაინც, ყველაზე ხშირად ეს ქონება ასოცირდება ევსტაფი ივანოვიჩ ლიუბანსკის სახელთან. ის არისეს მფლობელი, მამული და პარკის კომპლექსი თავის დროზე სანიმუშოდ იქნა აღიარებული და საგრძნობლად გაიზარდა გამორჩეული სტუმრების რაოდენობა. ლოშიცაში ევსტაფი ივანოვიჩი ახალგაზრდა მეუღლესთან იადვიგასთან ერთად ცხოვრობდა, მათი სახლი სტუმართმოყვარეობით გამოირჩეოდა და გემოვნებით იყო მოწყობილი. ლიუბანსკიმ საკმარისი ყურადღება დაუთმო პარკის მოწყობას: მან შეუკვეთა მცენარეები სხვა ქვეყნებიდან, თავად ჩაატარა ექსპერიმენტები მათ გადაკვეთაზე და ღია გრუნტში გაშენებაზე.
ლოშიცას ისტორიის თანამედროვე გვერდები
ლუბანსკები მდიდრული ქონების ბოლო მფლობელები არიან. ლოშიცაში მათი ცხოვრების ისტორიას სევდიანი დასასრული აქვს. ჯადვიგა გარდაიცვალა საკმაოდ ახალგაზრდა ასაკში იდუმალ ვითარებაში. ზოგიერთი წყაროს თანახმად, ევსტაფიიმ ამ სამწუხარო მოვლენის შემდეგ თითქმის მაშინვე დაკრძალა თავისი ცოლი და დატოვა სამკვიდრო.
გასული საუკუნის 20-იან წლებში ლოშიცკის პარკი და სასახლე გახდა ბელორუსის GPU-ს ადგილი. ადგილობრივ მოსახლეობაში დღესაც დადის ლეგენდები, რომლებიც უფროსი თაობის ნათესავებისგან ისმის სასახლისა და პარკის კომპლექსის ტერიტორიაზე განხორციელებული მასობრივი სიკვდილით დასჯის, სროლის ხმებისა და ხალხის ყვირილის შესახებ. დიდი სამამულო ომის დროს გერმანელი სამხედრო ლიდერების შტაბი მდებარეობდა მთავარ მამულში. ომისშემდგომ წლებში აქ მდებარეობდა სხვადასხვა ორგანიზაცია, კერძოდ: UNRRA მისიის ოფისი, მცენარეთა გაერთიანების ინსტიტუტის ბელორუსის ფილიალი, საცხენოსნო კლუბი და აგროკომპლექსი, რომელიც მცენარის ნერგების მოყვანას გასაყიდად.
1988 წლიდან ლოშიცა არის მამული, რომელმაც მიიღო არქიტექტურისა და კულტურის ისტორიული ძეგლის სტატუსი დადაცულია სახელმწიფოს მიერ.
რეკონსტრუქცია და აღორძინება
მე-20 საუკუნის მეორე ნახევარში მამული სახლი სავალალოდ გამოიყურებოდა, ეს იყო მოუვლელი, გაფუჭებული შენობა, რომელიც საჭიროებდა შეკეთებას და რესტავრაციას. კომპეტენტურმა ორგანიზაციებმა ამ საკითხის მოგვარება მხოლოდ 2000-იან წლებში დაიწყეს. ვინაიდან საუბარია არქიტექტურისა და ისტორიის ძეგლზე, მისი აღორძინებისთვის ბანალური „ძირითადი“შეკეთება საკმარისი არ იქნება. დაიგეგმა საფუძვლიანი რესტავრაცია, რომლის დროსაც დიდი სახლი ფაქტიურად ცალ-ცალ-ცალკე და აგურით იშლებოდა, შემდეგ კი ისევ აწყობდა. ლიუბანსკის ქონება უკვე 2008 წელს უნდა გამხდარიყო მუზეუმი, მაგრამ ობიექტის სრული რეკონსტრუქცია მხოლოდ 2015 წელს დასრულდა. დღეს ეს არის ელეგანტური სასახლე რესტავრირებული ინტერიერით და სიმრავლით ანტიკვარებით.
როგორ გამოიყურება დღეს ლოშიცა (ქონება, მინსკი)?
სასახლის აღდგენას საკმაოდ დიდი დრო დასჭირდა. საქმე ისაა, რომ სამუშაოების დაწყების მომენტში შენობის მდგომარეობა დანგრევას უახლოვდებოდა. შიგნიდან შემორჩენილია მხოლოდ შტუკისა და ხის ელემენტების ელემენტები, აგრეთვე კრამიტიანი ღუმელები. სიტუაცია გართულდა იმით, რომ ძალიან ცოტა იყო ინტერიერის ფოტოები და კიდევ უფრო ნაკლები ნამდვილი ავეჯი და ლიუბანსკის პირადი ნივთები. რესტავრატორებს ურთულესი ამოცანის წინაშე დადგნენ - შეძლებისდაგვარად შენარჩუნებული და აღდგენა, ასევე ყველა დაკარგული ელემენტის გამომუშავება.
დღეს ლოშიცა არის მამული, სადაც ბოლო მფლობელების სიცოცხლე არ არის დაცული დეტალურად, მაგრამ ხარისხიანად.გამრავლებული. თითოეული ოთახი შექმნილია თავისი უნიკალური სტილით. ინტერიერის ნივთების უმეტესობა მე-18-19 საუკუნეების ორიგინალია. ინტერიერის გაფორმებისა და დეკორაციის ყველა თანამედროვე ელემენტი საუკეთესო ხელოსნების ხელით შესრულდა. სასახლეში არის ოთახიც კი, რომელიც დაფარულია შპალერით, რომელიც რესტავრატორებმა დამოუკიდებლად გააკეთეს, რადგან არც ერთი ქარხანა არ აიღებს რამდენიმე რულონის დამზადებას სპეციალური შეკვეთით.
მუზეუმი თუ უნივერსალური კულტურული და გასართობი კომპლექსი?
სასახლე და მის გარშემო მდებარე ლოშიცკის პარკი დღეს უკვე იღებს ტურისტებს. მთავარ კორპუსში პირველ სართულზე ნაჩვენებია მე-19 საუკუნის თავადაზნაურთა ცხოვრების რეკონსტრუქცია, მეორეზე კი სხვადასხვა გამოფენები იმართება. ასევე ღიაა მოსანახულებლად, მთელი მიმდებარე ტერიტორია კეთილშობილური და მოვლილი.
ლოშიცკის პარკი დღეს შესანიშნავი ადგილია ფეხით მოსიარულე მაცხოვრებლებისთვის და ქალაქის სტუმრებისთვის. ის მშვიდობიანად თანაარსებობს დაფებსა და ძეგლებთან ისტორიული ცნობებით, თანამედროვე სათამაშო მოედნებითა და მოკირწყლული ბილიკებით. სარეკრეაციო ზონის ტერიტორიაზე შეგიძლიათ ნახოთ იშვიათი მცენარეები, ასევე ძველი ხეები, რომელთაგან ზოგიერთი, ექსპერტების აზრით, ას წელზე მეტია.
უახლოეს მომავალში დაგეგმილია ქონების კომპლექსის სხვა შენობების რეკონსტრუქცია. მუზეუმის ხელმძღვანელობა ცდილობს, რომ ის მაქსიმალურად საინტერესო იყოს, დღეს აქ იმართება ბურთები და კულტურული ღონისძიებები, ახალდაქორწინებულებს ქორწინების საზეიმო რეგისტრაციას სთავაზობენ.
ლეგენდები და უძველესი ლეგენდები
ლოშიცა -მამული, რომელიც დაკავშირებულია ბევრ საინტერესო ისტორიასთან და ცრურწმენასთან. ამ ადგილის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო და გავრცელებული ლეგენდა უკავშირდება ლიუბანსკის მამულის უკანასკნელი მფლობელის მეუღლის სიკვდილს E. I..
მისი ცოლი წარმოუდგენელი სილამაზის ქალი იყო და ქორწინების შემდეგაც ბევრი თაყვანისმცემელი ჰყავდა. იადვიგა ლუბანსკაია ახალგაზრდა ასაკში და უცნაურ ვითარებაში გარდაიცვალა. ღამით ქალმა მამულიდან მარტომ დატოვა და მდინარისკენ გაემართა, დილით კი ამობრუნებული ნავიდან არც თუ ისე შორს დამხრჩვალი იპოვეს. ადგილობრივი ჭორები ირწმუნებოდნენ, რომ ჯადვიგას ჰქონდა რომანი ახალგაზრდა კაცთან. ზოგი ამბობს, რომ მან თავი მოიკლა. ასევე გავრცელდა ჭორები კანონიერი ქმრისგან თავის დაღწევის წარუმატებელი მცდელობის შესახებ.
ქალი დაკრძალეს აქ, ლოშიცაში, რომის კათოლიკურ სამლოცველოში. ჭორები ამბობენ, რომ მის სულს სიმშვიდე არ ჰპოვა და დღესაც ჯადვიგას აჩრდილი ჩანს სამარხთან ან მთავარ სახლთან.
